بسم الله الرحمن الرحيم

فضيلت و اهميت ماه رجب

گرچه همه زمان ها مخلوق خداست ليكن برخى از آنها از شرافت و ويژگى خاصى برخوردار است. درست است كه همه ماه هاى سال، پرتوى از قدرت جهان آفرين است; امّا سه ماه رجب، شعبان و رمضان، داراى امتياز و برجستگى ويژه اى هستند. در عصر جاهليت، مردم ماه رجب را گرامى مى داشتند.

پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله)مى فرمايد: رجب، «شهرالله الأصمّ» است; و بدان سبب آن را «اصمّ» ناميدند كه هيچ ماهى به پايه عظمت آن نمى رسد; مردم زمان جاهليت به رجب حرمت مى نهادند و آنگاه كه اسلام درخشيدن گرفت، بر حرمت آن افزود. بدانيد كه رجب، ماه خدا شعبان، ماه من و رمضان، ماه امت من است پس هركس يك روز از رجب را روزه بدارد، مستحقّ رضوان الهى گردد و روزه اش غضب الهى را خاموش كند و خداوند درى از درهاى جهنّم را بر او ببندد. اگر كسى به اندازه تمام زمين طلا انفاق كند، برتر از روزه يك روز آن نخواهد بود... هرگاه شب شود، دعايش مستجاب خواهد بود: يا در دنيابه او عطا خواهد شد و يا براى آخرت او ذخيره مى شود... حضرت رسول خدا(صلى الله عليه وآله) سپس ثواب دو، سه، چهار، پنج، تا سى روز، روزه ماه رجب را تك تك با توضيح كامل بيان فرمود.⁽¹⁾

در همين زمينه امام كاظم(عليه السلام) مى فرمايد: رجب، نام نهرى در بهشت است كه از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر است; بنابراين هركس يك روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند از آن نهر به او خواهد نوشاند.⁽²⁾

همچنين آن حضرت در روايت ديگرى مى فرمايد: رجب، ماه عظيمى است كه خداوند، اعمال نيك را در آن چند برابر مى فرمايد و گناهان را در آن محو مى كند. پس هركس يك روز از ماه رجب را روزه بگيرد، به اندازه مسير يك سال از جهنّم دور و هركس سه روز از آن ماه را روزه بدارد، بهشت بر او واجب مى شود.⁽³⁾

اسوه اهل معرفت و عبادت، مرحوم سيدبن طاوس در مورد افرادى كه قبل از اسلام در دوره جاهليت، مورد ظلم و ستم ديگران قرار گرفتند اما به انتظار ماه رجب نشستند و در آن ماه پربركت، خداى را بخواندند و حضرت حق، دعايشان را مستجاب فرمود و بلا و گرفتارى را از آنها بگرداند، چند داستان نقل كرده است كه ما يكى از آن ها را در اينجا مى آوريم: شخصى، گذارش به مردى افتاد كه نابينا، بيمار و خانه نشين شده بود. او از ديگران پرسيد: چرا اين بيمار گرفتار، از خداى متعال عافيت نمى خواهد؟ به او پاسخ دادند آيا او را نمى شناسى؟ او به نفرين شخصى به نام «عياض» گرفتار شده است.

او گفت: عياض را فراخوانيد تا ماجراى اين مرد نابينا را براى ما بازگويد. وقتى عياض آمد به او گفت: داستان پسران «ضيعا» را كه اين مرد از جمع آنهاست براى ما بگو; عياض گفت: اين داستان از داستان هاى دوره جاهليت است; و من دوست ندارم پس از آمدن اسلام، ديگر آن را بازگويم. آن شخص گفت: شايسته است كه آن را براى ما بازگويى. عياض گفت: پسران ضيعا، ده نفر بودند و خواهرى داشتند كه همسر من بود. آنان با من درگير شدند و همسرم را از من جدا كردند. من هرچه آنان را به خداوند سوگند دادم و احترام خويشى و قرابت را يادآورى كردم، فايده اى نبخشيد. من صبر كردم تا ماه رجب، اين ماه محترم الهى فرا رسيد و آنگاه دست به دعا برداشتم و با حال خستگى و درماندگى خداى را بخواندم و تقاضا كردم كه همه شان نابود و يكى شان نابينا و زمين گير شود. خداى متعال دعايم را مستجاب فرمود و همه شان نابود شدند

جز اين مرد، كه نابينا و خانه نشين شده است.

بارى در كرامت و فضيلت اين ماه، حضرت امام صادق(عليه السلام) نيز مى فرمايد: آن گاه كه قيامت برپا شود، منادى الهى فرياد زند: «أين الرجبيّون؟»; كجايند آنانكه ماه رجب را گرامى داشتند و از آن، بهره ها بردند؟ از آن انبوه جمعيت، گروهى برخيزند كه نور جمالشان محشر را روشن كند. بر سر آنان تاج هاى شاهى كه مرصّع به درّ و ياقوت است، قرار دارد و در طرف راست هرنفر از آنان هزار فرشته، در سمت چپ نيز هزار فرشته به او كرامت و تعظيم الهى را تبريك گويند. از جانب الهى ندا آيد: بندگان و كنيزانم، به عزت و جلالم سوگند، شما را جاى و مقام گرامى و عطاياى فراوان دهم و شما را در جايى جاى دهم كه از زير آن نهرها جارى است و شما در آن جاويد خواهيد بود زيرا شما داوطلبانه براى من در ماهى كه من بزرگش داشتم روزه گرفتيد. سپس، خطاب به فرشتگان فرمايد: فرشتگان من! بندگان و كنيزان را به بهشت داخل كنيد. در اينجا حضرت صادق(عليه السلام) فرمود: اين پاداش، براى كسى است كه گرچه يك روز از اول يا وسط يا آخر ماه رجب را روزه بدارد.⁽⁴⁾

پيامبر گرامى ما در بيان عظمت و اهميت ماه رجب مى فرمايد: خداى متعال، در آسمان هفتم، فرشته اى به نام «داعى» قرار داده است. هرگاه ماه رجب فرا رسد، آن فرشته دعوت كننده، هرشب تا به صبح گويد: خوشا به حال كسانى كه به ذكر الهى مشغولند; خوشا به حال كسانى كه با ميل و رغبت تمام، رو به سوى درگاه خدا آرند. و خداوند مى فرمايد: من همنشين كسى هستم كه با من همنشين باشد، و مطيع كسى هستم كه فرمان مرا ببرد و آمرزنده ام كسى را كه از من طلب آمرزش كند. اين ماه رجب ماه من، بنده هم بنده من، و رحمت هم از آن من است; هركس مرا در اين ماه بخواند، پاسخ مثبت دهم; و هركس از من چيزى بخواهد، به او عطا كنم; و هركس از من هدايت جويد، هدايتش كنم.⁽⁵⁾

من اين ماه را وسيله ارتباط بين خود و بندگانم قرار داده ام پس هركس به آن چنگ زند، به من مى رسد.⁽⁶⁾

گرچه تمام ماه رجب، نزد خداوند و اولياء گراميش عزيز و ارجمند است ليكن برخى از اوقات آن، فضيلت ويژه اى دارد; مثلا اوّلين شب جمعه ماه رجب، داراى امتيازى بزرگ است. پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: از اولين شب جمعه ماه رجب غافل نشويد; فرشتگان آن را «ليلة الرغائب» مى نامند. چرا كه وقتى يك سوم از شب گذشت، هيچ فرشته اى نيست مگر اينكه در كنار كعبه مشرفه آيد; آنگاه خداوند نظر مرحمت به آنان كند و فرمايد: فرشتگانم! هرچه خواهيد از من بخواهيد. فرشتگان گويند: بارالها حاجت و خواسته ما آن است كه روزه داران ماه رجب را بيامرزى; خداوند متعال فرمايد: آمرزيدم.⁽⁷⁾

يكى از كارهاى مهم و شايسته در ماه رجب، كمك به مستمندان است. امام صادق(عليه السلام) از پدران گراميش از امام على(عليه السلام) نقل مى كند كه آن حضرت فرمود:...هركس به خاطر خدا در ماه رجب صدقه بدهد، خداوند وى را آنچنان اكرام فرمايد كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه بر قلب انسانى خطور كرده باشد.⁽⁸⁾

در بيان فضيلت ماه رجب، به همين چند حديث شريف بسنده مى كنيم و مى گوييم: اگر هيچ حادثه اى در ماه رجب رخ نمى داد، باز هم رجب ارزش خاص و ويژگى استثنائى خود را داشت; ليكن حوادثى در آن به وقوع پيوسته است كه موجب شرافت و كرامت مضاعف اين ماه شده است. آن حوادث عبارتند از:

الف: ولادت امام هادى(عليه السلام) در دوم يا پنجم رجب (بنابر روايتى); گرچه قول ديگر هم هست.

ب: ولادت حضرت امام جواد(عليه السلام) در دهم اين ماه، گرچه قول ديگر هم هست.

ج: ولادت مبارك امام على(عليه السلام) در خانه كعبه معظمه در سيزدهم ماه رجب، ده سال قبل از بعثت.

د: شهادت حضرت امام كاظم(عليه السلام) در بيست و پنجم اين ماه.

هـ: بيست و هفتم اين ماه، عيد مباركى است; چرا كه آخرين پيامبر برگزيده الهى حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) در اين روز از جانب خداى متعال مأمور هدايت مردم و ابلاغ هدايت و رسالت الهى گرديد.

بندگان صالح و آگاه الهى، ماه رجب و شعبان را به عنوان زمينه و مقدمه اى جهت كسب آمادگى براى درك درست و شايسته ماه مبارك رمضان به حساب مى آورند. خوشبختانه هم اكنون در برخى از شهرهاى كشور عزيزمان ايران، اهل عبادت و معرفت دو برنامه دارند و آن ها را با هم اجرا مى كنند: يكى «اعتكاف» كه دستور اكيد اسلام است با احكام و دستورات ويژه اش و ديگرى برنامه اى به نام عمل ام داود، دستورى كه از حضرت امام صادق(عليه السلام) به ما رسيده است.

براى آگاهى از برنامه ها و عبادات و دعاهاى اين ماه به كتب ادعيه چون «مفاتيح الجنان»، «اقبال الأعمال» و غيره مراجعه كنيد.

كوتاه سخن اينكه رجب، عيد اولياء الهى، بهار راز و نياز و عبادت، موسم خضوع و خشوع به درگاه الهى، موعد حضور و خواستن، و زمان قرار صالحان با معشوقشان حق تعالى است. پيامبر گرامى و جانشينان به حق حضرتش سه ماه رجب، شعبان و رمضان را فراوان پاس مى داشتند و اين سه ماه را به روزه مى گذراندند.

 

 

 

 

 

 

 

 

مادرانه ای برای مادرم

نمیدانم چه رازی است بین تمام مادران

آزار میبینند ولی دعا می کنند. "این یک راز است بین مادر وخدا. مادرم دوستت دارم

خبر رسیده است پیامبر را سنگ می زنند:

سال دهم بعثت-طائف:  حضرت محمد(صلی الله علیه وآله)برای تبلیغ دین مبین اسلام به طائف هجرت نمودند.بزرگان شهر پس از نپذیرفتن این دعوت با برخوردهای توهین آمیز واخراج رسول الله در کمال بی شرمی سفیهان خود را بر سر راه آن حضرت گماشتند تا او را سنگسار کنند.ندانیم که حضرت رحمه للعالمین از این ماجرا دلشکسته گشتند یا نه اما در تاریخ آمده است در راه بازگشت از این سفر اتفاقی دیگر رخ داد . جوانی مسیحی به نام عداس پس از شنیدن  سخنان پیامبر مسلمان گشت.

سال 2015 میلادی-فرانسه- پیامبر اسلام بار دیگر برای تبلیغ دین جهانی اسلام هجرت نمود این بار به غرب،.پس از نپذیرفتن  اسلام توسط بزرگان پوشالی غرب بار دیگر  در اقدامی شرمگین به پیامبر توهین شد. این بار نیز در راه بازگشت اتفاقی دیگر در حال رخ دادن بود. جوانان مسیحی وغربی  پس ازشنیدن سخنان پیامبر مسلمان شدند. این بار اروپا وغرب همگی عداس شدند.

خبر رسیده پیامبر اسلام را در شاهراهای جهان سنگ می زنند وپیامبر فریاد هل من ناصر ینصرنی را سر داده اند. در این زمانه اگر لبیک نگوییم از رحمت الهی گریزان شده ایم  و اگر  لبیک گویان با جان ومال وانفس به یاری  رحمه للعالمین رویم به دامان رحمت الهی چنگ زده ایم .آری پیامبر رحمه للعالمین است که سنگ میخورد تا به همه بفهماند که دشمنی دشمن با انقلاب اسلامی بر سر منافع ملی نیست بلکه بر سر منافع حیاتی ماست. او سنگ می خورد تا من وتو بیدار شویم . ما مامور به حفظ منافع حیاتی مان هستیم نه مامور به حفظ منافع ملی که در صورت برعکس شدن آن خداوند نیز منافع ملی ما را ضمانت نخواهد کرد که خود در قرآن چنین فرمود: ومن اعرض عن ذکری فان له معیشه ضنکا و آیا منفعت حیاتی ما چیزی جز قیام با انگیزه الهی است؟

سال دولت وملت ،همدلی وهم زبانی

ولایت فقیه؛ راهنمای ملت و دولت

آیت‌الله جوادی آملی در تبیین نقش کلیدی ولایت فقیه در امور سیاسی نظام اسلامی فرمودند: امروزه در بیشتر کتاب‌های فقهی در مسائلی نظیر ولایت فقیه، حکومت و امور حسبی، بر این عقیده‌اند هر عملی که خوب و مورد رضایت خداوند است و متولی و سرپرست ندارد، فقیه می‌تواند اداره آن را بر عهده گیرد، بدین لحاظ لازم است این تفکر در حوزه‌ها اصلاح شود تا حوزه متحول شده و بتواند راهنمای دولت و ملت باشد و چگونه ممکن است دین اسلام برای امور مهم و اساسی برنامه‌ای نداشته باشد.

عقلانیت؛ شاخصه‌ی اقتدار ملت و دولت

آیت‌الله جوادی آملی وجود شاخصه‌ای مهم همچون عقلانیت صحیح میان ملت و دولت به گونه‌ای که مولفه‌ی مردم‌سالاری دینی را محقق سازد را از جمله شاخصه‌های تقویت همدلی و هم زبانی ملت و دولت برمی‌شمرد، ایشان در فرازی تفصیلی فرمودند: اقتدار ملی از زیر پل سالار بودن دولت یا ملت عبور نمی‌کند، این‌گونه نیست که دولت یا حاکمیت بر مردم، سالاری و سروری داشته باشد یا ملت بر دولت و حاکمیت سالاری و سروری احساس کند، بلکه به واقع زمانی اقتدار ملی پدید می‌آید که عقل، سالار میل‌ها و حس‌ها و دریافت‌ها باشد. رفتاری موجب اقتدار ملی است که از مبنای صحیح انسان شناسی استمداد کند. گروهی که خواسته‌های برخاسته از حس و وهم را خرد پنداشتند و قداست حریت را در پای پلید شهوت و غضب پایمال کردند سیاست و حکومت را که از شریف‌ترین شاخه‌های علوم انسانی است بر اثر نشناختن گوهر انسان به سلطنت بر مردم معنا و تفسیر می‌کنند خواه بر مردم میهن خود و خواه بر مردم کشور دیگر. امیرالمؤمنین در خطبه ۱۲۹ می‌فرماید: "اِضْرِبْ بِطَرْفِکَ حَیْثُ شِئْتَ مِنَ اَلناسِ فَهَلْ تُبْصِرُ إِلا فَقِیراً یُکَابِدُ فَقْراً أَوْ غَنِیاً بَدلَ نِعْمَةَ اَللهِ کُفْراً أَوْ بَخِیلاً اِتخَذَ اَلْبُخْلَ بِحَق اَللهِ وَفْراً أَوْ مُتَمَرداً کَأَن بِأُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ اَلْمَوَاعِظِ وَقْراً" هر سمتی را خواستی نگاه کن یا نیازمندی می‌بینی که زیر بار توان فرسای فقر خمیده است یا توانگری را می‌نگری که با عیش رفیه و خوشگذرانه به کفران نعمت خدادادی مبادرت می‌کند یا بخیلی را مشاهده می‌نمایی که بخل را سبب وفور و فراوانی ثروت می‌داند و ابای از تأدیه حقوق الهی را پایه انبوه شدن ثروت تلقی کرده است یا متمردی را می‌یابی که از اتعاظ و پندپذیری سرپیچی می‌کند. چنین دولت یا ملتی اگر پیروز شوند اقتدار کاذب و زودگذر پیدا می‌کنند که در ایام شادکامی دروغین خویش، از هیچ خلافی هراس ندارند و از زیر پا نهادن تمام اصول ارزشی تحاشی نخواهند داشت و اگر بتوانند عصای موسای کلیم علیه السلام را در دست فرعون یا سامری قرار می‌دهند و حسین بن علی علیه‌السلام را در عَتَبه عُتبه اَموی می‌نشانند و با تشویه جمال عدل و تحسین وصمه ظلم، هر معروفی را منکر و هر منکری را معروف ارائه می‌دهند. در چنین صحنه سهمگینی است که انسان حق مدار، صدق محور و آزادمنش می‌سراید: "ای مرگ اگرنه مرده ای دریابم." گروهی که تقاضاهای برخاسته از اقتضای فطرت و فطنت را فکرت ناب می‌دانند و قداست آزادی را حراج نکردند و حس و خیال و وهم را به امامت عقل نظر و نیز شهوت و غضب را به زعامت عقل عمل رهبری نموده و می‌کنند بر اثر انسان‌شناسی صحیح، سیاست و حکومت را درست تفسیر می‌نمایند و آن را به سلطنت بر دنیا و تمام مظاهر درونی و بیرونی آن معنا می‌کنند؛ یعنی نه دولت، سالار کسی است و نه ملت. هیچ انسانی تحت قیومیت سالارگونه کسی نیست بلکه عقل مردم، سالار حس آنان و عزم ملت، سالار هوس آن‌هاست و این معنا همان مردم‌سالاری دینی است که از انسان‌شناسی سالم برخوردار است زیرا انسان کریم را جز قرآن کریم، چیزی تفسیر نمی‌کند و بهترین شیوه تفسیر گوهر انسانیت، همانا تفسیر انسان به انسان است که فن خاص و مبنای مخصوصی عهده‌دار تدوین چنین تفسیری است و این‌گونه انسان شناسی کامل، محصول جهان‌بینی توحیدی جامع و نتیجه معرفت‌شناسی همه‌جانبه و فراگیر است.

عزتمندی دولت و ملت درسایه‌ی تقوا

مفسر بزرگ قرآن کریم لزوم تهذیب نفس در فضای سیاسی جامعه اسلامی را مقوم اقتدار ملی نظام اسلامی دانستند و فرمودند: در خطبه ۸۷ نهج‌البلاغه می‌خوانیم: "قد الزم نفسه العدل فکان اول عدله نفی الهوی عن نفسه" یعنی اولین برنامه سیاسی مردم با ایمان، هوازدایی و هوس‌روبی است. چهره شفاف انسانی، آن لحظه ظهور می کند که وی گِرد گَرد و غبار اغیار نگردد و هنگامی زهور می نماید که او در مطاف طغیان به اشواط اشتغال پیدا نکند. حکیم سنایی چنین می‌سراید: "دین برون آید ا گنه بنهی / سر پدید آید ار کُلَه بنهی." چنین ملتی مقتدرانه حافظ کرامت انسانی خویشند نه تن به حقارت ستمگران می‌دهند و نه به خواری و ستم‌پذیری رضا خواهند داد بلکه هماره کریمانه به سر می‌برند. به تعبیر امیرالمؤمنین در خطبه ۱۶۵ "قوم لم تزل الکرامه تتمادی بهم حتی حلوا دار القرار " رسیدن به چنین اقتدار و کرامتی جز از راه تهذیب نفس که رسمی‌ترین برنامه حکومت دینی است میسور نیست.(مطالب به نقل از سایت حرف آخر)

تکه های جگر برادر در تشت ریخته می شد و خواهر فقط می نگریست،برادرم،حسن جان، چه کسی جرات کرده تو را مسموم نماید. چشمان برادر آرام آرام به چشمان خواهر گره خورد،زینبم خواهر،من امروز کشته  نمی شوم من سالیانی نه چندان دور کشته شدم،آن هنگام که مادر سیلی خورد و برزمین افتاد. این بار هردو با هم گریستند بر مظلومیت مادر،

بچه ها بوی فاطمیه می اید. سال ما سال یاس  است به یاد مادر و به یاد منتقم مادر

تازه توی بنیاد شهید مشغول بکار شده بودم،یک روز قرار شد برای دیدار از ایثارگران با جانبازی هماهنگ کنم  ،گوشی را برداشتم وتماس گرفتم،الو منزل آقای..... بله بفرمایید،ببخشید از بنیاد شهید تماس می گیرم  اگر اجازه بفرمایید مسئولان بنیاد شهید برای دیدار حضورتون برسند ، الو الو....هرچی صدا زدم تا چند دقیقه صدایی نیومد جانباز با بغض گفت ببخشید یک لحظه  حس کردم فرمانده ام شهید علی آقا ...داره باهام حرف می زنه ،باشه مشکلی نیست تشریف بیارید این بار من بودم که بغض کردم جانباز گفت الو  الو.... شما حالتون خوبه ،گفتم بله من خوبم  شما درست حس کردید من فرزند شهید علی آقا ....هستم حالا دوتامون بودیم که با سکوت محض از پشت تلفن  با هم خیلی حرف زدیم.  یادشون بخیر

روز مادر کم کم نزدیک می شد .همگی تصمیم گرفتیم امسال  برای مامان یک فرش بگیریم،من از طرف آجی و داداشا رفتم مغازه فرش فروشی ویک فرش انتخاب کردم خواستم به مغازه دار چک بدهم مغازه دار اسمم را که دید گفت با شهید علی آقا نسبتی داری گفتم بله چطور،اشک توی چشماش حلقه زد وگفت من نیروی گردانش بودم،ازطرف باباتون اول من تخفیف می دهم چک را دادم وآمدم خانه به همه گفتم بابا اولین کسی بود که قسط خودش را برای هدیه روز مادر نقدا پرداخت کرد

هر حرکتی به هر سمتی که باشد آنگاه که از توحید الهی تهی باشد بن بست را تجربه خواهد نمود،انسان در مسیر زندگی باید از گام های عملی خود مراقبت نماید چرا که عدم مراقبت از خطوات شیطان که همان خطاهای انسان است؛انسان را به سمت گناه ناخواسته  می کشاند ودر صورت عدم توجه وبازگشت ،آدمی به عصیان  یا گناه آگاهانه مبتلا می گردد واین است که اثراتش در زندگی انسان بسیار ویرانگر و اصلاح آن بسیار دشوار است.(سلسله جلسات تفسیر نور

)